ZAMAN
Biz ki
yaþamýn yediveren güllerini
uzak mevsimlerde gördük
köpük akan nehirlerin kýyýlarýnda
gök mavisi kýzlarýn anne bakýþlarýndan
çiy düþmüþ yapraðýn yeþiline
kuleler yaptýk
kör durduk
ufaldýk
biriktirdik içimizin çýngýlarýný
alev olduk
biz ki
yeniden yazacaðýz silinen adýmýzý
küllerimiz soðumadan
Neþet KARAÇALTI
Ayvalýk 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.