BU SABAH
Bu sabah sensizliðe uyandým
Çocuk yalnýzlýðýmda
Yýkýlmýþ kalelerin burçlarýnda bir ýþýktým
Bahar ikindilerine uzanan
Solgundu bütün çiçekler
Harabeliðinde evlerin
Çaðlarýn ayýbýnda utangaçtý tarih
Soðuk sularýn gül kokan dudaklara özleminde
Bense kayýp düþler oluyordum uzaklýðýna
Nasýlda tükeniyordu kendine zaman
Þehrin sokaklarýnda kimden kalmaydý gölgeler
Kýrgýn bakýþlý yaþlýlarýn onulmaz aðrýlarý
Bastonlarýna uzanýp giderdi
Kapýlar çürüyen sessizlikte kendine kýrgýn
Kurumuþ bahçe kuyularýnýn sularý
Ben kimi arasam þimdi
Bu harabe kentin sabahlarýnda
Sen çaðýr içimdeki kuytularda kalan yalnýzlýðýmý
Bu sabah sensizliðe uyandým
Adýnýn beyaz noktasýnda üç þiir vardý
Bir köþede unutulmuþ çocukluðum
Neþet KARAÇALTI
Ýzmir 15 Temmuz 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.