Rüyamýn en derin yeriydi. Elime konuverdi.. Minik bir uður böceði, Gerçek gibiydi... Kýrmýzý ve siyah benekleri.... Pýt pýt dolandý ... Minik ayaklarý ýslaktý... Sabah güneþle uyandým. Ellerime bakýndým... Onu aradým.. Ama yoktu...... Çoktan uçmuþtu... Belki de! Uçarken uðurunu, Baþýmýn ucuna koymuþtu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah kazalak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.