bir gökkuþaðýnýn içinden geçmek gibiydi SENÝ SEVMEK renklerin hepsi birbirine karýþtý saçlarýn ellerin gözlerin bir yaðmur damlasýnýn içine nasýl sýðdý da bu yürek nasýl küçük geldi sonra ona sonsuz denizlerin
ellerin gidince kuþ sürülerim göçtü sýcak ülkelere mevsim döndü kuþlar döndü ve onlardan ayrý kaldým artýk ben de DENÝZYILDIZIYDIm kýyýya vuran baþka denizyýldýzlarýný toplayýp bir bir suya kavuþtururken kendimi atamadým ve öylece kalakaldým
aklýmdan geçenleri yazabilirim kolayca beni tanýrsýn YÜREÐÝMDEn geçenleri hiçbir satýr bilmiyor daha bilmeyecek de bu gidiþle çünkü kelimeler yetmiyor onlar kovaladýkça kaçýyor önceleri yaðmur damlasýna sýðan çocuk yüreðim bir kuþun kanadýnda bir aðacýn huzurlu salýnýþýnda ve / veya bir dað keçisinin inadýnda asýrlýk bir teyzenin yüz çizgilerinde küllenmiþ bir özlemin yardým isteyen çýðlýklarýnda nerde aradýysam bulamadým bir yaðmur damlasý bu yüreði alacak yaðmurlar mý kesildi yürek mi eskisi gibi deðil bilemedim
her umudun yerine bir hedefi koymakla yanlýþ yapmýþým itiraf ettim sonunda ancak neye yarar GECÝKEN sözler zamaný geri döndüremez ki el kadar yüreði bile yakalayamayan çaresiz sözcükler
çocukken de böyle saftým YAÐMUR damlasýna konulur mu hiç yürek annem kýzardý eskiden böyle þeylere küçükken der havale geçirmiþti saf olmasýna saftým ama bilmezler asýl havaleleri büyükken geçirdiðimi
babam konuþmazdý pek ama anlardý anlar GÝBÝ bakardý bakmazdý da anlarca susardý ancak o bilirdi yaðmur damlasýnýn yerini de söylemezdi
kardeþim az azar iþitmedi ararken her karþýma çýktýðýnda acelem vardý yakalamalýydým yaðmur damlasýný KELÝMELER kovalamalýydý yüreðimi yaðmur damlasýný yakalamalýydý hiç deðilse yürek sonra beraber de aranýrdý
bu kovalamacada kardeþim nasýl BÜYÜDÜ gitti anlamadým nasýl anlayacaktým yaðmur damlasýna saklanan ben büyümedim ki sezen’in dediði gibi sonunda bir oyuncak karasevda aldým senden yani deðiþmedim hala öyle biraz çocuk kaldým
bitirmek saçmadýr BÝR þiiri çünkü yürek orda deðildir artýk satýrlarý yazdýðýnda hiçbir kelime bir yüreði yakalayacak kadar hýzlý deðildir hiçbir ateþ birbirinin ayný yakmaz demiþti Rasim Baba Fiko*’ya
bir GÖKKUÞAÐININ ÝÇÝNDEn geçmek gibiydi bu hayat renklerin hepsi birbirine karýþtý yýllarýn aylarýn günlerin bir çocuk gülüþünün içine nasýl sýðdý da bu þerit nasýl dar geldi sonra ona koskoca göklerin
ÝSTÝSNA (25 Aralýk 2006, Þiþli) Ýstisnalar kaideyi bozar. *Fiko: Fikret, Süper Baba dizisinin baþ karakteri. (önceki þiir: "eðitim sistemi")
Sosyal Medyada Paylaşın:
istisna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.