Sen bilemezsin paslý bir hançerdir yalnýzlýk. Gelir en can olacak yerinden vurur. Sen bilemezsin, gecenin en ileri saatinde Bir böcek nasýl girer beynine, kýmýldar durur. Sen bilemezsin çeresizlik nasýl boðar insaný. Yaþamak bir yerde çekilmez olur. Tutunacak bir dal aramaktan, koþmaktan, özlemekten; Vücut nasýl yorulur... El yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur. Sen bilemezsin bu türlüsü ölümün. Bilemezsin tek bir kipritin, cýlýz ateþiyle; Benzine bulanmýþ bir insan, nasýl tutuþturulur. Bu sevmektir bir yerde , belkide UNUTAMAMAK... Belki insanýn kendi içinde eriyip sonsuzluða doðru yok olmasýdýr. Sen bilmesende yalnýzlýk nedir anlamaya çalýþ..... Sosyal Medyada Paylaşın:
CEREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.