Ýnsanlýk, umursamadýðý, olaðan karþýladýðý tüm kötülüklerin ortaðý olur ... Artýk onlar, suret-i insan haline gelmiþlerdir ... Ýnsanlýk adýna hiç bir çözüme yanaþmaz, sadece susarak seyrederler ...
" Onlarýn gözleri vardýr ama görmezler ... Kulaklarý vardýr ama, duymazlar ... "
ne çok geç/miþ mevsimlerden geçmiþ
bir yaðmur akþamý
yapraklarý bir bir düþ/müþ
yüzleri solgun düþler
yorgun çizgileri býrakmýþ geride
yitip gidenlerin sus aðýtlarýna
sus/muþ bir yaþamak olmalý rüzgar
takvim yapraklarý bittiðinde baþlayan
aðýtlar ki
dolaþýr boþ sokaklarý
düþen ömürlerin þarkýsý
her dilin kendi sessizliðine gömülürken
okunan vedalarý gülümsemiþlerin
gölgeleri yalnýz insan sesleri
merhabalarýn mevsimsiz
zamansýz vedalarý
kýþ/lar yaz/mýþ yazgýsý olmalý akþam yaðmuru
kýyýsýna düþ/müþ yüzü bir çocuk
denizler dolusu yok/sul yokluklarýn çýðlýðý
insanýn yazgýsý yine insan
alnýndan düþen derin çukurlarý
kýyýsýnda kýnalý elleri kesik insanlýk
keseni suret-i insan müsveddesi
kesik baþlarýn ki
silinmez zamanlar ötesi
sus/kun nidasý olmalý þimdi yükselen
" La Ýlahe Ýllallah "
istanbul - 25 . aralýk . 2015