Yorgunluk çöker üstüne Aydýnlýðýn üstüne karanlýðýn çöktüðü gibi Bir avuç toprak ellerinde Çaðlayanlara hasret bir filiz gibi
Solmuþ baharýn göðsünde Erken vurmuþ hazan gibi Yapraklarýn düþerken bir bir önüne Ellerin yükselir göge çýplak aðaç dallarý gibi
Baþýn döner kavruk, hoyrat hayatlardan Çölün ortasýnda kalmýþ bir bedevi gibi Nasýl nerden geldiðini daha anlayamadan Hayatýn geçer gözlerinin önünden sanki bir serap gibi
Aðýrlaþýr kalbin vücudun da Sanki taþýnamaz bir yük gibi Saatler geçmez yokluðunda Bir an çýkýp gelecekmiþsin gibi
Günler eskitirken benliðini Mazide kalmýþ tozlu bir mendil gibi Savurur seni rüzgarlar, kaybolursun Annesini kaybetmiþ bir çocuk gibi CANSU MENGENCOÐLU…
Sosyal Medyada Paylaşın:
cansukalçık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.