MUHANNET
Bir karýþ gel dedin on karýþ geldik,
Yinede gözün doymadý muhannet.
Bir lokma ekmeði ikiye böldük,
Yinede gözün doymadý muhannet.
Yontup duruyorsun kendi yönüne,
Giderayak þiþiyorsun enine.
Kapýlýp gitmiþsin hayal seline,
Yinede gözün doymadý muhannet.
Ektiðini bir gün herkes biçecek,
Çürüðü saðlamý var bir seçecek.
Kim ne ekmiþ ise biçip göçecek,
Yinede gözün doymadý muhannet.
Tükürsen denk gelir sakalla býyýk,
Dünya umman sen su alan bir kayýk.
Özrün kabahatten tam kýrk kat büyük,
Yinede gözün doymadý muhannet.
Kul TÝRYAKÝ doymaz insanýn gözü,
Her su söndürmez ateþi közü.
Nisan yaðmuru sandýn her sözü,
Yinede gözün doymadý muhannet.
20 aralýk 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.