Ýçindeki sönmeyen volkan
Gecenin karanlýðýnda
Kýzýl alev toplarýyla
Baðrýný daðlayýp geçiyordu.
Yorgundu kadýn;
Ýhanetin belgesi o resimler
Mil çekti gözlerine.
Aþkýn son gözyaþlarý
Dondu kaldý pýnarlarýnda..!
Sustu artýk gönül teli
Cayýr cayýr yaktý bir vefasýz.
Sol yaný kül..!
Zümrüd-ü anka da gelse
Küllerinden doðamaz artýk.
Ýsyan-ý sükutta
Demlenir oldu acýlarý..!
Oysa;
Hasret yaþlarý yürek dehlizlerinden gelip
Göz pýnarlarýndan süzülürken yazdýðý
Ne çok þiirleri vardý.
Kimse görmedi görmeyecek
Hele bu koca yürekteki sevdayý haketmeyen
Hiç ama hiç bilmeyecek..!
Tükendi yüreði, kurudu mürekkebi
Son günlerde yalnýz
Ýçindeki çocuðu avutur oldu.
’ayýn þavký, yalnýz seni aydýnlatýr gibi
sen þarkýlar söylemeye devam et çocuk’
Diyordu mütemadiyen..!
Ama sakýn yüzünü dönme ona
Yakamozlar vurur yine gözlerine
Kanar yaralarýn aðlarsýn.
Sýðmazsa acýlar minicik yüreðine
Çekinme açýver pýnarlarý aksýn gitsin
Baðýr çaðýr ama kendi kendine
Kimseler duymasýn.!
Seni isyankar edenler
Sükut denizinde boðulsun.
Cebinde son bir düþ sakla hep
Adý sevgi olsun..!
Savaþan þu yaþlý dünyayý
Sevgi kurtaracak yine
Buna hep inan., inan çocuk..!
Duygu Þen (00:25 11.12.2015)
Þiire güzel yorumuyla ses olan can arkadaþým Nefise’ ye tebrik ve teþekkürlerimle...
...............................................................
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.