Susma ! Konuþ! ... Deme sevgili...
Saðýr bir muzdariplik sarmýþken dört yanýmý,
Sadece sen bil ketumluðumun gizini.
Bundan sonra ne yazdýðým heceler sýzlar,
Ne de hýçkýrýr sana yazdýðým mýsralar.
Biliyorsun aðýr bir imtihanýn arefesindeyim.
Bu tevekkül,
Tanrýya müteþekkirliðim hep senin için.
Onun için yarý yolda býrakmaz içten dilediðim dileklerim.
Artýk sendelesem de yýkýlmam inan ki.
Düþtüðümde, kanayan yaralarým þifa buldu sayende.
Çünkü,
Küf tutmuþ dünleri kýnýndan sýyýrarak
Bin bir emekle kozaladým en acýyan yanlarýmý.
Hele ki þimdiden sonra direncimi kýramaz,
Kabuðumu çatlatamaz,
Sessizliði yýrtan nefsi paslý hançerler.
Biliyordum!...
Bu yaðmurlar unutulmuþ, sessiz bir duaydý ikimiz için.
Baþýmýzdan çevirip verdiðimiz sadakalarýn hürmetine,
Bi verdiðimiz karþý geldi kalbimize göre.
Söyle!... Þimdi nasýl sevmem seni...
Beni derin dehlizlerin kasvetli karanlýðýndan gün yüzüne çýkarýp,
Ruhumu okþayan yaðmur senfonisi gibi,
Kulaðýma fýsýldadýðýn aþkla,
Yüreðimin tozunu,
Yüreðinin elleriyle silkelediðinde anladým
Sabrýn semeresinin en mükellef vuslat olduðunu.
Yaþam sebebim...
Sonsuz mavisin gönlümün gökyüzünde.
Bense rengini senden alan deniz..
Ve artýk eþref saatine kurulu aþk-ý hikayemiz.
Dilek USTA