GELMEZ VEFASIZ
Deniz mavi tenha sahil rüzgârlý,
Bankta kalmýþ yâr bekliyor masada…
Dalmýþ gitmiþ bu benden de efkârlý,
Hüzün çökmüþ gönlü büyük tasada…
Usta ressam çizgisidir duruþu,
Masasýna bir hoþ parmak vuruþu,
Öfke seli her kâðýdý buruþu,
Vefa arar aþký yazan yasada…
Ýnen kalkan martýlardan habersiz,
Damla damla yaþ döküyor kadersiz…
Hiçbir cümle baðlanmýyor gebersiz,
Aþk fýrýnda gönül bekler pasada…
Yüz rengini deðiþtirmiþ asabý,
Elde kalem hiç tutmuyor hesabý,
Kesin boðar gelse aþkýn kasabý…
Çare düþler bir sihirli asada…
Cantekin der; dert edindim derdini,
Dost sanma gül Dünya’nýn her ferdini,
Seveceksen sev insanýn merdini,
Aþk yeþermez cüzdanlarda kasada…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.