SEN GELDİN

yoktun!
kýþlýk bir düþ içindeyim þimdi,
göçmen kuþlarýn dili kadar ýslak yüzüm,
gölüm bir nehir bekliyor uzaklardan,
kudüsün surlarýnda patlayan hüzünlerle ellerim gül çanaðý oluyor
hatýrlar mýsýn balonlarý patlatýlan çocuklarý?
iþte o çocuklarýn öfkesiyle kesiyorum yollarý...

geldim!
yontulmuþ bulutlardan geliyorum sana,
aslýnda sana geliþim bana geliþinle eþdeðerdi,
sana "bana adýmý ezberletmeden gitme" dedim, hep sustun
oysaki senin adýn hep ezberimdeydi,
senin yüzün hep sol kesemdeydi yokluðunda...

sen de!
içimde bir çocuk büyütüyorum yusufçuk diye
berrak bir tebessümle gülüyor gözlerime
hepsi birer bahane, sen kaldýn bakýþýmýn kýrýldýðý noktada
sustum, ellerinden içtiðim su kadar özgürüm þimdi
sana sesleniyorum, ruhumu esir al bedeninde...

þimdi!
kulaklarýna fýsýldamak için en güzel aþký
sana geliyorum bütün kutsallarýmla
aç kapýný köleliðimi içinde taþýyan kul
ben sana meftunum...
ben sana .... ve ben seni ....
Yavuz Baki DÝCLE
Sosyal Medyada Paylaşın: