Annem...
Vurgun,
Sus/kun,
Durgunum;
An/kara zemherisinde Annem…
Soldurdular yokluðunda,
Aynalara can/sýz bakýyorum
_______________Annem
Soyutlamýþken Þeytani tebessümlerden
Kendimi;
Öptüðün avuç içlerim sema da þimdi,
Verdiðin öðütleri unutmadým hiç
Kirletmedim dudaklarýnýn dokunduðu hiç yeri
Hep Yusuf-i yüze gelirken yosma duygular
Öðrettiðin Üç ihlâs Bir Fatiha uçuþuyor
Þimdi Gecelerimde,
Yalnýz deðilim Annem;
Bir sen. Varsýn…
Birde Hira’dan Yükselen ilahiyattayým þimdi
Ara sýrada tümcelerimi sunarken þiir dilinden
Hafif bir ney sesi ile göðsüm doluyor
U/mutluyum Annem
Yarýna Doðacak fecr-i vaktinden
Yanlýþ zamanda,
Yanlýþ yerde olmaktan þikâyet ederken
Ýçimde sakladýðým çocuk benliðimle
Mühletimi dolduruyorum
Korkmuyorum Annem,
Ne ateþin vurduðu kor zamanlarýmdan
Ne geçmiþin küllenmiþ yanlarýndan
Ne de yeryüzünün bekâretini bozmuþ,
Maskeleþen yüzlerden
Afitab’ým,
âli-cenab aþkým
Enver-i yolum
Gülistan’da Züleyham
Caným, Ömrüm, Ýklim bakýþlým
Nefesi nefesim
Ýyi ki varsýn
Akýttýðým gözyaþlarý, yarýnda umudun referansý
Mim çektiðim gözlerimden
Yanaðýma akan damlalar
Gamzemde maviye ýþýldýyor þimdi
Yârimde, yarenimde
Bir sen …Annem
Birde Rabbim…
Þimdi;
Sen kokuyor Sessizliðimde geceler,
Ve Ben
Seni çok özledim….
Kelimeler:
afitab:güneþ
Enver:daha ýþýklý
âli-cenab:þaný yüce
Hüseyin Akçam