HAPİSHANE İÇİNDE AĞLAŞIR YÜREK....

’Bir mahkumun hatýra defterinden esintiler....’

Hücreler mekanýmýz,parmaklýklar sýðýnak,
Kaderin cilvesinde aðlaþýr ruhlarýmýz...

Küçücük bir pencere tesellinin doruðu,
Ýçimize gömülür o kanlý ahlarýmýz...

Kulaklarýmýz hasret ’yavrum’ diyen sözlere,
Kendi kurbanlarýný öðütür çarklarýmýz....

Sayýmlarda anlarýz; akþamýn olduðunu,
Yavuklu’ dan bir mendil siler gözyaþýmýzý...

Bilmeyiz her gönülde þefkatin olduðunu,
Bölüþürüz kardeþçe aðulu aþýmýzý...

Görüþ günlerini ilmek ilmek çekeriz,
Boynu bükük duvarlar söylerken þarkýmýzý...
Gönlün gonca baðýna hicranlarý ekeriz,
Çeviriyor bir zalim dönmeyen çarkýmýzý...

Hapishane önü hicran tarlasý,
Gözyaþlarý yýkar duvarlarýný...
Gönlümüzde hasret kangren yarasý,
Duyarýz ruhumuzda hayat þamarlarýný...

Kör zindana düþtüm Ayþe kundakta,
Bir buse almadan ayrýldý yolum...
Bülbül haber verdi kanlý þafakta...
Kelepçeli ruhum kýrýldý kolum...

Son piþmanlýk fayda vermez insana ,
Sabrýn meyvesini tatmak pek zordur,
En acý sözler gelse lisana,
Susmak...Hicranýn acýsý kordur...

Hasretle ölür de girip çýkmayan,
Elleri havada ,gönlü tam esir...
Dönüp arkasýna yola bakmayan,
Kendi gönlüyle dertli söyleþir...

Þüphe gönülleri kemirir bütün,
Yavuklu nerde ,yavrular nerde,
Teselli olur bir içim tütün...
Gözlere çekilir bir kalýn perde...

Ne altýma taht isterim, ne baþýma taç...
Gönül huzuruna yelken açarým,
Gönlüm yare deðil ;sevgiye muhtaç,
Kendi hür dünyama sürgün kaçarým

Musa DOÐRUER(Teslimi)
9 mayýs 2015.



Sosyal Medyada Paylaşın: