Bir umuttur yaþama hevesi, her insaný hayata baðlar. Bazen de; ne þevk’i kalýr ne de neþesi Çökünce üstümüze, yalandan yaþanan, Boþa geçen bütün anlar…
Hiç ummadýðýn bir anýnda, acý bir ‘keþke’ der dilin! Açamazsýn yorgun gözlerini, tonlarca aðýr olur kirpiklerin, Aðlamaklý olur, hem de en gülen halin…
Her sahte gülüþün ardýndan, yüreðin buruklaþýr, En çok üzen aklýna gelir, yüzüne acý bir tebessüm verir, Sonra da; yalandan mutlu oldum derken; Yine de son bir gayret, gözlerin parlar, sonra da çocuklaþýr…
Yazan; raviz Demirel.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ravizDemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.