Hayal perdesi
Yaðmur çiselemeye, damlalarýný vurmaya baþladý.
Kýrýk camýma ne kadar ahenkli vuruyor.
Tatlý bir müzik esintisi olur ürpertir içimi.
Kitaplarýmý karýþtýrýrken sýzlayan sol elimle,
Kýrýk masamda duran, kadehteki son þarabýma baktým
Gözlerimi hafiften yumdum, Bir yudum aldým,
Anlaþtýk, þimdiyi sonraya býraktýk,
Sonra da, koyu bir sohbete daldýk kendimle…
Bir ormanýn derinliklerinde, duvarlarý topraktan,
Bir kulübe. Çatýsý da kuru dallardan.
Onlarca kitap…
Baþýmý döndürdü, kitaplarýn o benzersiz kokusu.
Kar yaðdý…
Önce çok sevindim, sonra da kaþlarýmý çattým.
Bunu neden yaptým diye söylenirken, aklýma geldi, üþüdüm…
Derken kýsa sürdü sohbet, bir sürpriz çýkacaktý elbet;
Ah gabriella! Sen aklýma geldin, yalnýzlýðýma lanet ettim.
Þimdi yanýmda olsaydýn, Soðuða aldýrmadan soyunur dun.
Göz bebeklerime meydan okusa da, gökyüzüne bakan memelerin!
Hiç konuþmadan, gözümü bile kýrpmadan
Sadece oturur seni seyrederim…
‘Kimse var mý’ diye haykýran bir ses! Her þeyi bitirecek,
Nasýl bir hayal perdesini yýktýðýný da nereden bilecek…
Raviz Demirel.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.