Ön Yargı

Ýnsanlara ön yargýlý davranmak,
Sürekli yanlýþa götürür bizi!
Söylenen her sözü doðrudur sanmak,
Yürekte býrakýr ince bir sýzý!

Hoþgörü kalmamýþ, böyle bir yerde,
Hiç yoktan insanlar düþüyor derde,
Deðer verilmiyor, yiðide-merde,
Ne kýþý yaþarsýn, ne bahar-yazý!

Ýnsanlara olan güven bitiyor,
Herkes horoz olmuþ ayrý ötüyor,
Ýyiler kaybolup gidip yitiyor,
Ýnsanýn kalmadý, huzuru-hazý!

Yalnýzlýk topluma hâkim olunca,
Yürümekte herkes kendi yolunca,
Basiretsizlere yetki kalýnca,
Kalmadý hayatýn hiç tadý-tuzu!

Saygý-sevgi itilince kenara,
Artýk o toplumda insanlýk ara,
Riyada kimseye vermiyor sýra,
Dinlemez atayý hem oðlu-kýzý!

Dertli, söylediðin artýk yetmez mi?
Sýkýntýlar bir gün bizden gitmez mi?
Böyle kara günler acep bitmez mi?
Aðlamadan kalem yazar mý yazý?


ERDEMLÝ-18 Aralýk 2015 Cuma
Cafer AKSAY

Sosyal Medyada Paylaşın: