KARAKOL KAPISI

güldün çocuk
rengarenk yaðmurlar yaðdý...

mevsime türemiþ kýrlangýç sürüsü gibi
içli bir sesin vardý...

ve;
büyüdün
çocuk...

balkon demirlerinden düþen
her çocuða uzanan
ellerin vardý...


``düþmeseydi telefon tellerine emirler,


gözlerin
geceme ay gündüzüme güneþ salardý...

her gece
karakol kapýsýnda,

buralarda kalan yanýn aðlamazdý...


Sosyal Medyada Paylaşın: