hayat acýmasýz, gözünün yaþýna bakmýyor doðruluktan sur örmüþ olsan mahreminde imalar, çelik duvarlarý pas tutturuyor korkmadýðýn yanýna yaklaþamazken korkularýn aklýný esir alýyor
öyle çok özlemiþtim, o kadar yorgundum umut doluydum üstelik yargýsýz infazlarýyla yürek burkana dek
bu dünyadan beklentim kalmadý ötekinde ne bulacaðým zaten belli deðil gördüm ki, insan inandýðýný kendisi yaratýyor ve her yaratýlan inanç, sahibini ikna ediyor
iki dünya arasý mola verdim kendi gizli bahçemden çýkýp sana geldim sende dinleneceðimi sanmýþtým meðer ne çok yanýlmýþým
aþk-ý mukaddes, tesiriyle sarsýyor ne melun bir dert, tutunduðu caný bir daha asla özgür býrakmýyor git kendini gül bahçelerinde avut sen aklýndan, kalbinden, düþlerinden çýkarttýðýn ben
iki dünya arasý mola verdiðim yerde seni sensiz ve senden habersiz adýný yutup yüreðimle izimi kaybedeceðim, dünyasal tekamülümü tamamlarken sen sanýlarýnla yüzleþeceksin
sibel Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.