Bu üçüncü kahvem bugün, Her aldýðým yudumda, baþlýyor tükeniþ, Hem fincanýmda, hem de hayatýmda. Ne de manalý oluyor ilk baþlangýçlar, Her sona yaklaþmak ise acý bir tükeniþ.
Galiba bugün daha bir yalnýzým, Saksýlarýmdaki çiçeklerimin de boynu bükük, Hatta bugün sivrisinekler de dokunmuyorlar bana, Oysa pembe panjurlu bir evde yaþýyorum ben.
Güneþ, tam karþýmda, yol alýyor yavaþ yavaþ, Ruhumun dinmeyen çýðlýklarýný da alýp götürüyor, Gömüyor sessizce, derin, karanlýk yalnýzlýklara, Sýcaklýðýndan, sevecenliðinden eser kalmýyor.
Yine bir hazan mevsimi, yine derin hüzünler, Bölük pörçük yaþanan hayatlar, tükenen umutlar, Bir ýþýk huzmesini bekleyen, sýcacýk kalpler, Ýþte böyledir baþlangýçlar ve tükeniþler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Forsa06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.