Bugün farklý dünden duygular, alabora olmuþ yuvarlanýrken sabahýn gizemli dehlizinde katmerlenen yürekteki umut sesleniyor yeryüzüne yok size nefes almak dýþýmýzdakiler anlayýn doðuþu,yükseliþi,batýný ben im yüreðimden sevgiliye
dokunmayýn benim sabahýma yükselsin arþa kadar tüm kirlerden,duygusuzluklar dan ari çekmeyen bilmesin derin nefesi kýskansýnlar; bana doðdu sabah çið düþen eþyadaki iz gibi
iðne deliði kadar boþluk bulup süzülürken bugüne has hani olmaz ya olmazý olduran mevla Vasýtadýr aslýnda O kýzýlýmsý ilk ýþýk buluþmaya
kulaklarýmýn bana duyurduðu kalemi kýrýlan mahkuma denen di "var mý son dileðin" fevkinde aman yarabbi zoru neden seçtim kelimeler boðum boðum ilmek ise nefes aralýðýnda tüm vücudum sarsýldý beklediðim o kýzýlýmsý ilk ýþýk’tý oysa cellat ým oldu tavanda yanan o kirli lamba
bu kadar yakýnken vuslata son çare gibi neþter hastaya gönülden gönül e hep süzülecek O kýrmýzýmsý ilk ýþýk umudu tükenene
Mustafa Yilmaz (sertesenyel) Aralýk/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
sertesenyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.