Nasýl anlatsam sana bulunduðum mevkiyi? Karanlýðýn içinde gün sezilmiyor baba. Çarpan çok belki ama iki kere ikiyi “Beþ” diyenin fikrine “ Dört” çizilmiyor baba.
Meðer güneþ ýsýtmaz, yaðmur hiç ýslatmazmýþ Meðer onur riyakâr, gurur hacýyatmazmýþ Meðer yürek yalnýzca vefa için atmazmýþ Ama bende köz sönse, örs ezilmiyor baba.
“Mertlik” usule uygun yalan bir hismiþ meðer “Namus” bire beþ veren ucuz bahismiþ meðer “Sadakat” gözaltýnda, “Gurur” hapismiþ meðer Artýk er meydanýnda mert gezilmiyor baba.
Kimse bilmiyor hâlâ, aleni kim saklý kim? Hangi suç daha gerçek, yasal kim yasaklý kim? Suç bile anlamazken davacý kim haklý kim Herkesin derdi baþka, ses kesilmiyor baba.
Umudun boynundayken vefasýzlýk kemendi Yýkýlmak üzereymiþ sevdanýn harap bendi Oysa ne bana güldü, ne bir gün güldü kendi Yine de doðan günden dert eksilmiyor baba.
Kýrýk dökük gönlümden toplandý tüm kalanlar Hakikat kisvesinde resmedildi yalanlar. Bir yanda hüzün varken, bir yanda zevk alanlar Dostlarým gözyaþýmý artýk silmiyor baba.
Þimdi ne aþka küsmüþ dargýn bir ereðim var Ne hükmü kalem bilmez suçsuz bir gereðim var. Yalnýzca kýrýlmaktan býkmýþ bir yüreðim var Onu da benden baþka kimse bilmiyor baba.
“Bilen Gelsin” isimli þiirimden uyarlanmýþtýr.
17.03.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.