siz bayým evet siz görüyorum ki burnunuz kaf daðýnda baþýnýz hep karlý üþütmeden biraz eðilseniz diyorum alimallah zatürre olursunuz.
öyle maðrursunuz ki söylemeye çekiniyorum ama anýlarýn aðýrlýðýndan kamburlaþan sýrtýnýz bir kahvenin hatrýný dahi taþýyamaz olmuþ ki ne çok severdiniz bir zamanlar elanýn harelerine aþýk gözleriniz nasýlda yudumlardý kahvesini çaktýrmadan güneþ çalmadan yeþilini eliniz elimin içinde yavru güvercin gibi çýrpýnýrdý þimdi ne desem boþ biliyorum siyah abanoz gözleriniz yosun tutan yanýyla hala ne kadar sert ve inatçý korkmayýn bir lütuf zannettiðiniz gülücüðünüzden çalmak gibi bir niyetim hiç olmadý zaten ömrümün o kara kaplý defterini kapatalý çok oldu mazinin solgun yüzünü de takmýyorum artýk arada þiirlerimde sizden kalan satýrlar varsa da affedin kalem ve yürek kolay söz dinlemez bilirsiniz biri aþka biri yasa alýþkýndýr her koþulda.
hep derim ya hadsizdir yürek baþýna buyruk halleri nice seveni rezil eder hoþ gönlümle kavgaya son vereli de çok oldu ya böyle yalnýz böyle sakin bir yolu tercih edeli huzurun kollarýnda daha mesudum kanadý kýrýk kuþa kimin ne sözü olur iyileþmez bilirsiniz sessizce bir köþede ölümü bekler ya da nankör bir kedinin diþleri arasýnda son bulur fakir hayatý.
siz bayým fakirlik nedir benden iyi bilirsiniz hiç gönül zengini olamamýþtýnýz zaten alýþkýnsýnýz tatsýz tuzsuz bir hayatý yemeye arada vücudunuza sürünen leþ kargalarýndan ne düþerse nasibinize teninize sürer iþtahsýzca kemirirdiniz bir ucunu ve kolayca býrakýp giderdiniz üstünü örtmeden kalan parçalarýn ki kargalar bile yapmazlar bunu leþlerinin üstünü toprakla kapatýrlar..
ben hep çok zengindim bayým bir elim sevdaya bir elim þefkate dalmýþ artanýný eþe dosta sunmuþtum sonradan fakirleþmek ne zordur bilemezsiniz ne zordur sevgisiz bir hayata sarýlmak bu kadar soðuk olduðunu hiç bilmezdim ne zordur çýplak kalan duygularýn üþümesi yuvadan düþen yavru kuþ gibi titremesi.
acýyan gözlerle bakmayýn öyle bayým insan her þeye alýþýyor zamanla düðmesiz kalan ceketinin kenarlarýný yumruk yaptýðý eliyle sýkýyor yorgunluktan terliyor bile bazen arada gece gözlerini açýnca günün üstüne ve yýldýzlar sessizce aðýt yakarken parlayan ay/a kendi kaybettiði varlýða hasreti depreþiyor unutmak bir o kadar zorlaþýyor bayým o yüzden günün soðuk yüzünü bekliyor dilinde sonsuz dualar.
þimdi bayým lütfen o acýyan gözlerinizi iðne deliðinden geçmez sözlerinizi bana sokmaya çalýþmaktan vazgeçin ve ardýnýzda býrakmadýðýnýz izinizi de alarak çekilin karþýmdan bana kirli bir geçmiþi hatýrlatýyorsunuz ki bu daha çok acýtýyor içimi.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.