Hep, Eylül’ e denk gelir sevdalarým Her þeyin solduðu, her yokluðun doðduðu Eylül’ e
Önce, kuþlar terk eder göklerimi, çizgi çizgi Çizgi çizgi göçer kuþlar, bir davete gider gibi Bir davet ki; benim bilmediðim, onlarýn bildiði Sonra, bir hoyrat rüzgar siler tepelerimden yeþilin rengini Ve geriye kalan ise yalnýz topraðýn rengi
Dýþarýda saçsýz salýnan servilerin sesi Þöminemde ateþ, duvarlara yansýr, alevin rengi Iþýklar oynaþýrken ben: Arta kalanlarla beslerim sevgimi Kâgir duvarlarda örümceðin terk ettiði aðlar Aðlar, göklerimin biriktirdiði gri bulutlar, bahtýma Eylülde, Eylül gibi
Ve iþte yine Eylül ve ben, yine Eylül
Metin Ceylan
Sosyal Medyada Paylaşın:
metinceylan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.