YAŞAMAK.. ÇARNAÇAR…
Düþecekken tutunacaðýn bir el
Sendelediðinde yaslanacaðýn bir omuz
Fýrtýnalarda sýðýnacaðýn bir liman
Bir sýcak sine olsun umudun
Yüreðini kaynatsýn yüreðinin üstüne
Gözü gözünde
Eli elinde
Teni teninde
Ve caný canýnda
Özlenen
Sevilen
Varlýðýndan sonsuz haz duyulan
Bir düþüneni olmalý insanýn
Yoksa…..
Ýþte o zaman beyhude geçer hayat
Merak olmaz yeni bir günün getireceklerine dair
Uzatýp baþýný bakmazsýn sokaða
Kim geçiyor kapýnýn önünden diyerek
Bulut mu var havada, yer gök mü yarýlacak
Gök gürültüsü ve yaðmurdan
Deryaya mý dönüþecek dünya
Diye bir endiþen de bulunmaz
Çiçeklerle bezeli dal, bülbüle gül hediye ederek
Bahar mý gelecek bir yerlere
Topraða can, yapraða kan taþýyacak da
Bana ne bundan diyecek de insan
Bir þeyleri, biri/leri/ni özlerken derinden
Bir iç çekiþi ile kýracak
Göðüs kafesindeki kemiklerin tümünü
Boþluða akýp giden hüzünbaz bakýþlarýn batarken içine
Çekeceksin kalýn perdeleri yeniden
Keseceksin alakaný dünyadan
Soyutlayacaksýn kendini, kendi heveslerinden bile
Ýþte o zaman bir baþka burkulacak yüreðin
Daða taþa sýðmayacak düþüncelerinin cümlesi
Bedenin yüreðine
Yaþadýðýn çevre dar gelecek bedenine
Ýçinde harlayan alevler dolusu yanarken içten içe
Buzdan parçalar taþýyacaksýn ellerinde
Zaman bir zýmpara makinesi misali
Ýnceden inceye törpülerken ruhunu
Gecelerin ve hatta ondan daha kara
Kapkara gündüzlerin müptelasý bir kul olacaksýn sonunda
Boþa koysan dolmayacak
Dolu ise almayacak
Bi’mekan sefiller diyarýnda bilinçsiz
Savrulup dururken kuru yapraklar misali
Ne zaman senin peþinde
Ne sen zamanýn düþkünü
Ne de yarýnlara dair
Bir hevesin olmayacak, yazýk ki
Velhasýl çarnaçar yaþanacak hayat
Hayat denilebilirse buna
Ve yaþadým diyebilirse insan
14.12.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.