Bu mecburiyet nedendir, bilemedim... Hep mi beklemiþim seni, Çok mu özlemiþim...? Oysa, sen yoktun, Hayalin bile yoktu.. Yüreklerimiz, Ayrý þehirlerde geliþen birer çocuktu. O kapýnýn önü, ahh... Gecikmiþ buluþmalarýn bekleme salonu, Sen ve ben, Ýsimlerimizi yüreklerimize kazýmýþ, Yüreklerimiz ellerimizde, Hiç fark etmeden, Yýllarca birbirini arayan yolcuymuþ-uz... Zamaný gelmiþ,..buluþmuþuz... "Gözlerin, hayatýmýn kavþaðýydý,.. geri dönemedim... Yürü dedi yüreðim, Eridi tükendi gözlerinde fikrim, SEV dedi tabiattaki her nesne, onu SEVDÝM..." Anladým ki , MECBURÝYETÝM KADERÝM... Geri döneme-diklerimizi kaderle de açýklýyoruz iþte.. Bu da bir bakýma altýn rakam gibi elimizde tutuðumuz, piþmanlýðý rahatlatan, keþkelerimizi iyi-kilere dönüþtüren sýðýnaðýmýz , kim bilir....
SELDA ÝYÝEKMEKÇÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İYİEKMEKÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.