Seni önce sana
Sonra Allahýma emanet ediyorum
Kalmasýn gözüm arkada
Bende býraktýðýn emaneti saklýyorum
Yüreðimin en ücra köþesinde
Ya sen sevgili
Giderken yanýnda götürdüðün yüreðimi
Söyle nerde unuttun
Sahip çýk ona incitme
Gözlerinden bile sakýn
Çok hassastýr tanýmaz sevgide sýnýr
Aðladýðýný göremezsin duyamazsýn iç sesini
Ýçinde yaþarken sevgisizliði
Bilmedin ki sevgiyi
Hayaller nasýl gerçeðe dönüþmezse
Düþler yansýmazsa kýrýk aynalarda
Ben senin olmadýðýn bir dünyada
Evrim geçirdim mi sanýyorsun
Deðiþmedim deðiþmeyeceðim
Ýlk günkü gibi seviyorum seni
Peki ya sen sevgili
Her güz mevsimi geldiðinde
Yine yapraklarýný dökecek
Hüzün yaðmurlarýna terk edecek misin
Kalacak mýyým sensiz biçare
Olmayacak mýsýn derdime deva
Ayrýlýðý yakýþtýracak mýsýn sevgimize
Yüreðimden yüreðine giden o ince çizgide
Küçük de olsa bir umut yok mu
Söyle
Sensiz dipsiz kuyularda mý kalacaðým
Bu aþký tek baþýma mý yaþayacaðým ...
Refik
11 . 12 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.