kaybettim saflýðýmý vicdanýmý hatta içimdeki insaný bile. taþ kesildi yüreðim, aðlayan çocuklara dahi, merhametsizim artýk. her gece ölen adamý, yalnýzlýk korkutmuyor þimdi. kaybettim içimdeki çocuðu gülen gözleri hatta sevdamý bile! hani erkek adam aðlamazdý ya, iþte adam olmaya çalýþýyorum bu aralar. ne gidene üzülüyor, nede gelene seviniyorum, karanlýðýma çöken kadýn, seni de düþünmüyor, umursamýyorum artýk, gaddarca gülüyorum sadece, tükettiðin yaþlara inat diyerekten. kaybettim yarýnlarýmý düþlerimi umutlarýmý hatta yaktýðýn aþk ateþini bile. nerde akþam, orda sabah ediyorum, itilmiþ serseri misali. hani senden sonra yaþayamazdým? bak iþte sensizde yaþarmýþým! sensizde hayat varmýþ demek. seni kaybettim diye her þeyimi kaybetmedim ya? kaybettim mutluluðu sevinçleri içimdeki manayý alttarafý kendimi sadece...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet karahanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.