Deniz gibi

Yosun tutmuþ bir kayanýn
denizle komþu olmasý gibiydi sevdamýz..
Martý beyazlýðýnda ki endamýn,
deniz kýzý süzülüþünde ki inceliðin,
çýlgýn dalgalarý dizginleyen sesin.
Ya gözlerinde ki mavilik,
ya saçlarýna yapýþan yakamoz.
Of of
sýð sularda,
sandalýn kürek kývamýnda
denize kulaç atmaktý sevdamýz..
Gölge yok,
yüreðimi yakacak kumsal yok,
sýðýnacak iskele,
tebessümüne boðulduðumda
beni çekip çýkaracak cankurtaran yok.
Yunuslarýn,
sevda türküleri eþliðinde,
kýpkýrmýzý güneþin altýnda kuruyan dudaklarýmýza
su fýrlatmasý gibiydi sevdamýz.
Uçsuz bucaksýz bir ufkun koynunda
deniz kokan tenine
bir meltem serinliði üflemekti sevdamýz.
Ama an geldi büyü bozuldu
Bulutlar bu mutluluk tablosuna kara çaldý
bulutlar aðladý
ve yüreðinin derinliklerinde gizlenen deniz canlandý
ve deniz dalgalandý.
Ne yakamoz býraktý hayallerimize
nede hayallerimizi sandalýn koynunda barýndýrdý.
Ve deniz dalgalandý
Martýlarýn çýlgýnca vaveylasýna aldýrýþ etmeden
sýðýnacak bir limanýn yok mesafesinde
yunusca bir mutluluðun arefesinde
kýzgýn ve kýskanç dalgalarýn
hoyratlýðýna boðuldu sevdamýz..
Deniz; seni ve sensizliði ayný anda yaþadýðým
bir isyandý
ve isyanýmda hala gözyaþlarým akýyor..
Deniz gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın: