Evimin anahtarýydýn ,yitirdim Yaðmur dindikten sonra Hiç bir yere giden trene bindim Sensizlik istasyonunda indim Saðýma soluma bakmadan Hiçbir yere gittim
Þiirin genelevinde Ne kadar hüzün kokulu kadýn varsa Kalplerini boðup öylece býraktým Hiçbir yerin sessizliðinde
Bedende ruh ne ise Ruhta duygular ne ise Duygularda yalnýzlýk ne ise Yalnýzlýkta karanlýk ne ise Vakit iþte o kadar karanlýktý Ben hiç kimseydim Hiç kimse kadar bir þair Simsiyah karanfillerden kelimeler yazýp Hiçliðe armaðan eden
Yalaný sevgiden ayýran þeytandý Bizi þeytandan ayýran hiçbir þey Beni senden ayýran neydi
Hiçliðin en ince köründe Bedenim soðuðu titretirken Adýnýn harfleri arasýna gizledim aþký Yaðmur dindikten sonra Kendimi seninle aldattým
Sosyal Medyada Paylaşın:
bugragokcek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.