Sonsuza dek nefes alamamaya ölüm diyoruz Bazý hüzünler vardýr yaþarken öldürür Aslýnda yaþarken o kadar çok ölüyoruz ki ölmeye bile alýþmýþýz Beden vardýr ama içinde ruh can vermiþtir Leþ gibi kokar duygular Ölünün deðil hüznün kokusu Hatta boðulurlar bu kokuda Ve sonra taþ kalpli bir yaratýk yaratýr hüzün ve yalnýzlýk
...hüzün müdür insaný yalnýzlaþtýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
bugragokcek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.