hayat niye benle oynuyorsun kalmadý bak hiç kimsem elimden tutup tutup neden býrakýyorsun artýk kalkamýyorum bak sevemiyorum artýk güvenemiyorum artýk yeter artýk hayat oynama benimle caným acýyor artýk kabuk baðlayan yaralarýmý hep kanatýyorsun yapamýyorum artýk güçlü duramýyorum büyüdükçe insanlarýn kahpeliðini gördüm iki yüzlü olanlarý sýrtýmdan vuranlarý arkamdan ne oyunlar oynadýklarýný gördüm söylesene hayat çektiklerim az mý daha ne kadar acýtacaksýn canýmý ne kadar daha vuracaksýn her zaman üzülen kýrýlan taraf ben olmaktan yoruldum yeter be hayat azýcýkta mutlu et hep mutluyum dedýðimde vuruyorsun bi kerede karþýlýk beklemeden mutlu olmaktan baþka biþey istediðim yok yeter hayat yeter Sosyal Medyada Paylaşın:
feyza 34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.