Sen yokken....

Sen yokken dönüyor devran

Bak..
Dostunun
Selamý takýlý kalmýþ havada..


Sahil boyunda Çamlýca’da...


Kuzeyde ayyuka çýkmýþ
köpürüyor...
Kara deniz......


Dalga seslerini duyuruyor
Kýyýdaki evlere...


Devriliyor karanlýk þehrin üstüne
yapraklara gizleniyor gündüz kuþlarý..
Yarasalarý uçuruyor anadan doðma...


Beyaz sabaha bürünüyor þehir...
Kuþluk vakti soðuk topraklarý
eziyor kuþlar...

Doðan güneþle...
Pembe boyunlu tomurcuklar
Açýyor baharda....

Yaðmurla güneþle...

Filizler doðuruyor topraklar
Bir avazda...


Rengarenk çarkýfelekler büyüyor...
Çiçeðe boðulmuþ Emirgan’da...
kanatlanýyor yavru kuþlar aþiyanda...

Sen yokken yine dönüyor...devran...

Bahçelere açýlýyor kapýlar...
Güneþe kuruluyor çiçekli masalar

Bülbüller þarký Yüklüyor yapraklara...
Estikçe Rüzgar þakýyor Çamlýca’da...

Zil zurna olmuþ sermest bir aþýk
kana kana þarkýlar söylüyor

Barlar sokaðýnda...


Yine yolcu taþýyor yollar


Seyrü sefer boyunca...
Geride kalanlar
Sürdürürken seferleri..

Býraktýðýn yerden
döndürüyor
Yaþam tekerleri...




Sosyal Medyada Paylaşın: