GİDİYOR...

Ala karlý daða döndü bu baþým,
Gözümden bulanýk seller gidiyor...

Gönlüm prangasýz esir yaþarken,
Aþký anlatmayan diller gidiyor...

Sahralara düþtüm debil düþ yorgun,
Seraplar içinde göller gidiyor...

Mecnunu baðrýna basýp aðlayan,
Sürgün mekanlarý çöller gidiyor...

Ruhumu kemiren bir kanlý kasvet,
Þefkatle sarýlan eller gidiyor...

Menzil duraklarý silindi artýk,
Yolcuyu tanýmaz yollar gidiyor...

Bir zamanlar þefkat güneþi iken ,
Sancaðý sahipsiz kollar gidiyor...

Meyve meyve ,çiçek çiçek bahçeler;
Bir sam vurgununda dallar gidiyor...

Bir gelin duvaðý ;þehit örtüsü ,
Hain beyinlerde allar gidiyor...

Göðsünden siperler kurmuþ yurduna ,
Vefalý ellerde sallar gidiyor...

Fitne ateþinin külleri yakar,
Gönül baðlarýna eller gidiyor...

Vefayý unutmuþ vebalý sözler,
Hakký hakça seven diller gidiyor...

Aðlama bülbülüm har alevinde,
Aðýdý söyleyen teller gidiyor...

Seherin duasý; kapýlar açar,
Zafer muþtularý yeller gidiyor...

Musa DOÐRUER(Teslimi)
05 nisan 2015.





Sosyal Medyada Paylaşın: