Avaz

Avazlarýn,
uykuya daldýðý saatlerde,
sessizlik sökün eder yalnýzlýðýmýza.
Dudaklarýmýzý kýpýrdatmadan,
karanlýðýn koynunda
geceyle dertleþiriz,
usul usul yanýk harflerle.
Hiç kimseye,
anlatamadýðýmýz hikayelerimizi anlatýrýz birbirine.
Yýldýzlarýn kýskandýðý,
duvarlarýn dile geldiði saatlerde,
avazlarýn uykuya daldýðý,
sessizliðin sökün ettiði saatlerde
boðazýmýza düðümlenen kelimeleri
fýsýldarýz sessizce ama derinden,
ama kitabýn tam ortasýndan
ama uykunun bile uyuyakaldýðý saatlerde...

Sosyal Medyada Paylaşın: