MÜNKİR’e……..
Bir seven daha göçtü, hayatýna doymadan
Çektiði tüm dertleri, çileden de saymadan
Son nefesinde bile, akdinden hiç caymadan
Hiç boþuna yok deme, verdiðin yara derin
Dünyada yeri olmaz senin gibi münkirin
Ýçine ata ata, sevgiye yer kalmadý,
Seviyorum dedikçe, senin için almadý
Lakin bir umut iþte, olur dedik olmadý
Artýk hiç lazým deðil, ne ölün ne de dirin.
Dünyada yeri olmaz senin gibi münkirin
Güpegündüz gezsen de, gönül gözün kör senin
Bir ömür iþlediðin günahlarýn kor senin
Bin tane gönlün olsa, sevmen yine zor senin
Zemzem denizlerinde, yýkansan çýkmaz kirin
Dünyada yeri olmaz, senin gibi münkirin
Yatýrlarda uyusan, mum yaksan evliyaya
On fakiri giydirsen, dil döksen enbiyaya
Kýrk deve kurban etsen, tövbe diye mevlaya.
Bin kýlýk deðiþtirdin, þeytandýr senin pirin
Dünyada yeri olmaz, senin gibi münkirin
Ruz-ý mahþer son durak, gelsin defter-i kebir
Burda sen ben yok hatta ne gurur ne de kibir
Ýmam dua ediyor, hazýrlanmýþ bak kabir
Gözlerinden yaþ deðil, irin akýyor irin
Dünyada yeri olmaz, senin gibi münkirin
Osman AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.