“-ötüyon “þey” deyollarýdý “aþþa mellede; Gara Hasannarýn gýzý gonþu o(ð)luynan samannýkda basýlmýþ olu(r) mu oluu(r) döyüso(ð)lu döyüs ne demiþ biliyonuz mu? tö(v)be tö(v)be, yalbasdýnýn eniði.. … "benim göynüm mýhdarýn güçcüg gýzýnda ben aslýnda, hayvanlara saman almaya samannýða girdim idi zaba(h)la(yin) o gýz, yannýþ annadý haralda, sýkýþdýrdý, eyiki geldiniz valla”, gel de günaha girme.. len gabbanalý, samaný gonþunun samannýðýndan mý alýyodun gapbanýn gýrýk-dölü
neyimiþ dee “-eyi kine geldiniz valla, ýz da(h)a þeytana uyca(ðý)dý, baþýmda galmaya havaslý, ne bileyin ben aklýma biþi ðelmedi” sanký sabi sübyan çocuk da erkek gýsmý öyledir iþde.. yaa el o(ð)lu demiþ çið süd emmiþ
gonþu, bi(r) gapý gonþu gýzý hurda “zabah aðþam yüzyüze bakcaz” demez de adýnýzý lekeler, temizlemez, haný ne de(r)ller “þeytan adamýn düþünü azdýrý(r) emme aptas suyunu ýsýtmaz” öyle iþdee “ben etdim dutdum” demez ne isdersen isde.. söz veri emme verilen sözler dutulmaz, kimse adam gibi sözünün ardýnda durmaz”
“-onu deyviriyodum, tabii gýz ne dediyse neytdiyse anam kimseleri inandýramamýþ, adý orasbýya çýkmýþ bubasý da kör eþþek sudan gelesiye zopa atmýs sonna da sürüye-sürüye dokdura eletmiþ dokdur “gýzýnýz gýzo(ð)langýz” demiþ demiþ emme.. ne fayda,
bak gari, hincii gýzýn bubasý o gýzgýynan barabar, hadii öteyüzde(ki) bi(r) köye aþýtladývýmýþ iki garýlý, bobasý yaþýnda, topal birine verivimiþ, kaþ verdilerise dee.. satývýmýþ düðün-müðün hakgetire çenizini bile çok görmüþler ay bacým … eeeeeee temsilde hata olmaz emme adam haklý, netsin.. zavallý, gýzýnýn adý çýkmýþ bi kere çýkmýþ dokuza, inmez sekize köylük yerde “adýn çýkca(ðý)na, canýn çýksýn” deye neyye demiþ atalar helbet bi bildikleri var
el var eþik var dos(t) var düþman var kim alcaðdý onu garii adýnýn çýkdýðýný bile bile nasý(l) çýk(a)cak, ga(y)ri gayfaya gatil olmak iþden deði valla köy yerinde, baþ kakýncý olu gari herkeþe, ölünþeye gadar.. erezil elaleme … ona ðöre, aman gýzým, aya(ðý)nýzý denk alýn adýmýnýzý deng atýn, dur denen yerde durun “ananýzdan evel ahýra girmen” sizde Gara Hasannarýn gýzý ðibi ö(y)le olman sakýn deyen Allah mafazan Allah”
“aman Allah gorusun, yerden göðden ýrak, Allah düþmanýmýsa da baþýna vermesin, dýkgat edin, ged aman geed neneyen varýn sonunu siz hesabedin”
“-aman Allah gorusun emme, önüþlüg siz goruyun kendinizi sonura hiþ biriniz de “bana kimse biþiy demediydi” demesin"
“-gýzlaar.. gýzlar! gocasýz galmayasýcalar bunnarý dinnen, kula(ðý)nýza eyi gatýn utanman, sýkýlman sakýn ne var gý bunda utancak sýkýlcak, gün gelcek gapýnýz týklanacak bey(h)uda baþýnýzý sallaman “günde galmýþ düðen beygiri ðibi”.. ben deceðimi dedim, valla dutana ne ala dutmayanýn sonu taa en baþdan belli kendi eder, kendi yanar kendi düþen a(ð)lamaz deler ya yalan vallaha bi aðlar kii.. bitaha, bitaha a(ð)lar hemi dee ömrünün sonuna ðadar bi dee.. a(ð)larsa anan a(ð)lar gerisi yalan a(ð)lar vallaha billaha ....”
”-anam nedenise erke(ði)n sa(ð)dýcý evli olu da gýzýn ki beker bunda da vadir bi hekmet, esgile(r) öyle münasip görmüþler durduk yerde deði(l)dir helbet atalarýmýz taa esgiden beri biþiy dedilerise vardýr bi bildikleri, durduk yerde etmediler, demediler biz bizden önþekinnerden böyle gördük, sorarlarsa böyle etdik, böyle bildik aldýg gabil etdik cümbür cema(a)t “þükür emrine” dedik”
gýz gýsmý gelin olca(ðý)nda en erkeni düðün zaba(hý) o(ð)lan evinin öðünde davýl döðülükene aþ gazannarý vurulmuþ da gaynarýkana
evli akrabalardan bi gadýn geli(verir) gelinnig gýzýnan odaya kapanýverile(er) “yenge” deller hani, çok bilmiþ biri gari yenge baþlar tafsýlata, tarife
"-gýzýmm, gözel gýzým; bak hinci vadýðýn yere sahap çýkacan orasi senin evin gari.. onnar senin aylen ”.. anam ýramatlýg bana öyle dediydi.. sende öyle belle “vardýðýn yer körüse gözünü kýsývi(er) saðýrýsa duymazdan gelivi” imi ..
aman yavrým.. var beni kötü belle emme dediðimi unutma gulaðýný bana ver, eyi dinne bi gula(ðý)ndan girip, ötekinden çýkmasýn imi gadýným
ne demiþler “gözünü kör et, gulaðýn saðýr, emme ille baþýný aðýr”.. hörmetde gusur etme, gardaþlarýna aða-aba, “bobasýna boba” de, “anasýna ana”
eyinniðe kör gelme namýkörlük, hökelalýk etme her gözelliði kendin de bilme ne derlerse “baaþüstüne”,
hani tabakçýnýn gelini “her tarafýnýz kokardý da ben yudum arýttým sizi, el içine çýkardým evinizi bakýn o koku galdý mý etirafýnýzda” demiþ de hani, gayýnbýbasý da “geliiin, bana gelin geldiðinde gayýnnanda öyle derdi onun gibi, senin de burnum alýþdý kokumuza” demiþ ya onculayýn.. hiþ biþiylerine burun gývarma imi gadýným
zabala(yýn) herkeþlerden evel ga(l)k, aðþamlarý, herkesden sonura yat ne dutarsan sýmsýký dut neydersen þevkinen et vallaha zararlý çýkman..
nere ðedersen seðidelek, can havliynen get.. varca(ðý)n yere bi an eveli var.. hýzmatýný gör adýmýyýn üsdüne gerisin geri dön gettim, vardým, dedim, etdim geldim o ðadak..
nasý(l) memnin oluyollar bak gari.. ettiðin hýzmatý; el de beðensin bey de sen canla, baþla et dut emme gayýnnayýn gözüne bak dur.. hamýrýnan kendini de yoður,
yapdýðýn iþi önce kendin beðen.. kendin beðenmeden, ele beðendiremen duttuðun iþi “benin” deye dutdun muydu Allah da beðenir gulu da evine yuvana, gocana sýmdýký sarýl.. ele deðil kendine darýl..
sakýn ha yüzünü eðþitme güleþ bak, usul gonuþ gayýnnayýn gönlünü al, gönündeki baþ köþeye gurul.. hatýrýný gýrma, fikrini sor-dur neye dersen gelin gýsmý gayýnna hamýrýndan yaradýlmýþ tamam mý..”
“-isdersen bana da darýl emme; oduna-oca(ðý)na , yuvana dörd elinen sarýl ”guru yavan acý sovan” Allah ne verdiyse herifiyin gazancýna þükret gözün baþýn üsdüne “-þükür” de okardan enene ele bakýp da hor görme, herifiyin iþinin bi ucundan dut, yamacýndan gel.. neye dersen.. “mermer daþdan varlýðý iki baþdan”
dutumlu ol, savruð olma cevval ol uyuþuð olma hýzmata kimse buyurmadan seðit dilini datlý eyle, ol bi meyit
çok gonuþma emme eyi dinne az ye, az uyu, çok çalýþ, böðün, dünkü halininen yarýþ kendini iþine ver dýkgat et elin iþde gözün oynaþda olmasýn utancýndan deðil, dadýndan yarýl
her þeyin bi(r) yeri bi(r) vahdý zamaný var “sakla sarý samaný geli(r) vahtý zamaný” bana isder gücen isder darýl.. canýn nerde isderse emme usulünce sarýl”
DÝPNOT beker : bekar, hiç evlenmemiþ. ayle : aile, yuva Ými : emi, tembih, iyi mi den geliyor olmalý, soru þeklinde deðil, karþýnýn da tartýþmasýz kabulünü bilmekten eyinnik: eyilik, iyilik, hoþ görme, kabullenme tabakçý / tabak: hayvan derilerini kullanýma hazýrlayan, terbiye eden kiþi oduna-oca(ðý)na diyerek tembih.. yemin verdirme gibi bir tonlama vardýr.. dedimi tutmazsan oduna ocaðýn baykuþ tünesin gibi bir ilenme ya da dediðimi tut da yuvana baykuþ tünemesin gibi bir tembihleme vardýr. meyit / meyyit . mevta, ölü,
Resim Yüksel.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.