En büyük marifetim belkide aðlamak Belki de duygularýmýn tümünü bastýrýp Sahte gülücüklerle insanlara neþe vermek. Yoruldum anne yokluðundan Yokluðunda kaybolmaktan Kaybolduðumda korkmaktan Çok korkuyorum Hayat acýmasýz insanlar zalim Her biri nerden parçalara ayýrcaðýný iyi biliyor Ve sen yoksun acýyan kanayan yerlerim iyileþmiyor Öpeyimde geçsin de bana Düþlerim çürüdü Nasýl anlatayýmki annesi olana Anesizliðin iç yangýnýný Hadi çýk gel sen yine de ben uyurken Solgun yüzüme darmadaðýn ruhuma bir öpücük kondur Sým sýký sarýl yanaðýnýda ýslatmayacaðým Rabia Gülgör
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rabia Gülgör Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.