Zamansýz sevdanýn amansýz yolcularýydýk biz. Gözlerimiz Kötümser dünyaya umut saçardý, her þeye raðmen. Soðuk havalarda kifayetsiz paltolarýmýz, üþüyen ellerimiz, Bir deniz kenarý çaybahçesinde iki çay iki simit öðle yemeðimiz. Cebimizde üç beþ kuruþ ama sevdadan zengin, heybetliydi duruþumuz. Ve bir aþk ateþimiz vardý küllenmesin diye sürekli taze tuttuðumuz. Saf, temiz, çýkarsýz ama alabildiðine de zor bir sevdamýz, Yýlmayan, yýkýlmayan, pes etmeyen inatçý aþýklardýk biz. Ýstanbulun akþam ayazýnda eli cepte öðrenci yurdu önünde nöbet tutardýk. O güzel , o sade zamanlarýn temiz aþklarýnýn kahramanlarýydýk biz. Þimdi ne kadar da uzak o günler...
C.Ö.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cihangir özyürük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.