Atarsın Kadehi Yalnızlığında

Kapandýðýnda ardýndan sokak kapýsý,
Yalnýzlýðýnla baþ baþa öylece, kalakalýrsýn,
Issýzlýðýnda, gecenin karanlýðýnda hüzün,
Görmezce gözlerin bakakalýrsýn.
Ardýnda kalan anýlarý düþünürsün,
Görkemli yüklerin altýnda ezilirce,
Dolaþýr odalarýnda evinin, yalnýzlýðýn,
Tutunursu oturursun bir yerlere, çökerce.
Olduðun yerden kaldýrýr, içgüdüsel duygularýn,
Yönelirsin belki bara, bir kadeh, bir þiþe,
Dudaklarýymýþçasýna mezen,
Yönelirsin geçmiþe.
Açýlýr bir, bir sanki yaþam sayfalarý,
Harfler, sözcükler karýþmýþça dizelerde,
Okumayý sökercesine çýrpýnýrsýn,
Ezgilerde.
Alkolün ayak sesleri beyin hücrelerinde,
Küçük, ayaklarýný anýmsatýr sevgilinin,
Yanan damarlarýnda duyarsýn, sevgiliyi,
Ayasýnda sanki titreyen elinin.
Atarsýn kadehi, kýrýlýr büyük bir gürültüyle,
Sarar dudaklarýn aþkla, aðzýný þiþenin,
Uyumazsýn, uzanýrsýn düþlerin ümidiyle.
Alkolün sarhoþluðu hiçmiþ sanki sevgilim,
Boþ geçmiþ yaþamdaki keþkelere kýzarsýn
Vuran alkolün sarhoþluðu unutulmuþça,
Sevdanýn sarhoþluðunda sýzarsýn.

Ahmet ÝDRÝSOÐLU Kastamonu ev 15.Mart.2008 23.35

Sosyal Medyada Paylaşın: