Þimdi bir kýz geldi, girdi bu gara.
Aldýrma bakalým, nasýl aldýrma.
Sanki eteðini vermiþ rüzgârâ
Gözünün pasýný durda sildirme.
Avladý mý bizi yoksa, bu yetme.
Dur dedim nefsime, peþinden gitme.
Anladý kafir kýz : Dedi dayatma,
Haydi düþ peþime, daha çýldýrma.
Davete ne denir uymaktan baþka.
Bakýþý çaðýrýr, gel der, gel aþka.
Durmaz yürür, yaklaþabilsem keþke.
Aklým bende deðil, gel de yeldirme.
Ne güneþ gördüm, ne ayý ufukta
Yürümüþüz epey, gözden ýrakta.
Kýz dönünce bana, sabrým son nokta.
Dedi sabret biraz, beni soldurma.
Bu nasýl bakýþtý, nasýl duruþtu.
Niyeti belliydi, birkaç kuruþtu.
Tutunca elini, yüzü buruþtu.
Neden diye sordum; Dedi, güldürme.
Neyime gülersin, ne yaptým dedim.
Dedi çabuk kandýn, seni denedim.
Ne istersin dedim, sözüm senedim.
Dedi : ele demem, sen de bildirme.
Hani ayrýlmazdým, doðrudan haktan.
Bir kuru hevese, aldandým yoktan.
Sýnavý kaybettim, þaþýrdým çoktan.
Sözüm Birisi’ ne : Nefsi deldirme.
Ne oldu da sana kirlenmiþ düþün.
Olanlarý hayra yor bak iyi düþün.
Kor ateþ içine nara düþmüþün.
Uyuyup kendini haya kaldýrma.
Zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.