tek nefisten yaratýlmýþ
kadýn ve erkek
önceliðin sana verilmiþ olmasý
engel deðil mütekamil fýtratýma
canýndan bir parçayým
senden ayrýlmýþ bir baþka sen
hor görüp kýrma diyedir belki
eðri kaburga hadisesi
aslýnda çamur deðil mi özümüz
yasak meyveyi tattýðýmýzda baþladý
seninle çetrefil öykümüz
çaresizliðine kalkan yaptýðýn ben
en büyük günahýna sebep gösterilirken
neydi sence anlamý bakire bir bedene yerleþtirilen oðulun
hurma aðacýnýn gölgesinde
senden azade bir can getirdiysem yeryüzüne
kopmamýþsa kýyamet
ve ayaðýmýn altýna serildiyse cennet
bir mucize deðil de neydi sence bu
iffete þehadet eden
beþikteki oðulun kulluðu
görmesinler diye deðil beni
görmeyeyim istediðin için gerçeði
yýllarca hapsettin
eksik olmamalýydý
öyle ya
sýrtýmda sopa karnýmda sýpa
töre dedin namus dedin katlettin
kâh sattýn mal gibi
kâh takas ettin
kilit üstüne kilit vurdun dudaklarýma
deðer vermedin cinsiyetimden dolayý
ne bana
ne de beni doðurana
þehvet ve þefkat
ayný candan akan iki ýrmak
ben þefkat emmiþim anamdan sen þehvet
bu yüzden deðil midir
bende gördüðün safi et
bu yüzden deðil midir sendeki bu zafiyet
ayaðýma dolandý eksik dediðin
tam tekmil eteðim
koþtum peþinden yetiþemedim
saçýmdan uzundu aklým
görmezden geldin
bir zalimin tuzaðýnda
ateþe verildi mücadele hevesim
yandý bedenim söndüremedim
o gün bugündür direniyorum
umudumdan vazgeçmedim
yýllardýr omuzlarýmda aðýr bir yük gibi
‘’öðretilmiþ çaresizlik’’
kýþkýrtýlan kimliðinin sözde gücüyle
ezdin kimliðimi
sustum kaþýðýma düþman dedin
konuþtum doðduðuma piþman ettin
iki güvercin salýverdim
göðüs kafesimin içinden
biri gurur diðeri endiþe
biri korku öbürü neþe
biri sen biri ben
ikisini de ziyan ettin
yaðmura selam durmuþken böylesine dallarým
karalar giydiremem umutlarýma
göversin istiyorum
sevgi hamuruyla yoðurduðum çocuklarým
susturulmadan sesim
boðulmadan yaþama hevesim
haksýzlýk girdabýnda
kör bir býçakla kesilmeden bedenim
çýkmadan son nefesim
haykýrmak istiyorum dünyaya
n’olur kimliðimi ezmeyin
beni küçümsemeyin
her insan þeytanýný içinde taþýr
ve hayatý boyunca
en çok onunla savaþýr
hem ateþtir insan
þeytanýný azdýran
hem de yangýnýna su
o halde nedendir insandaki
bu cehennem korkusu
‘’oku’’ diyen emre itaat etseydi insan
hak dilenmek zorunda kalmazdý
kadýn diye aþaðýlanan onca can
deðiþmedikçe zihniyet
ne ilki vahþetin bilirim
ne de sonu olacak özgecan
sahip çýkmak istiyorum varlýðýma
üzerime kapanan kapýlarý
sonuna kadar açmak
ve yýkmak duvarlarý
varlýðýndan güç alarak
yalnýzlýðýna paydaþ
nefesine yoldaþ olurum
huzurunla çoðalýr kalpteki huzurum
istemem anýlmasýn sensiz adým
ben ki sana eþ olarak yaratýldým
görevimiz birbirimizi tamamlamaksa
denge saðlamaksa dünyada
sevgi ve merhamet ýþýðý ile bir yol çizelim
adalet taþlarý döþeyelim o yola
yürüyelim adým adým
ama unutma
önce insaným sonra kadýn
bir elmanýn iki yarýsý gibi deðil
su ve toprak gibi düþün bizi
ateþ ve rüzgâr
göz ve ýþýk
hatta
kilit ve anahtar
maksat paylaþmaksa hayatý
göðüs germekse her güçlüðe
ve omuzlamaksa bütün yükü
kadýn erkek beraberce
hadi adým atalým
ben varým