Aşk/sızısı

Ah ne zaman bitecek ruhumun ýstýrâbý?
Ne tel kaldý sazýmda ne de saðlam mýzrâbý.

Yaktý kavurdu kor kor inceden derin sýzý;
Ýkbalimden kayýyor sanki ülker yýldýzý...

Ruhumun derunundan dökülürken yanardað?
Gözyaþýndan mürekkep için için kanar dað...

Efkarlanan baþýmda ölüm gezer korkuyla;
Uzunca bir süredir kavgalýyým uykuyla...

Bir yayla görüyorum, ötelerde bembeyaz;
Keþke gidebilseydim dilimde bitmez niyaz...

Uzaktan gülümsüyor yaylanýn sakinleri.
Belli ki býrakmýþlar yüreklerden kinleri.

Semalarda gezinen birer yýldýz olmuþlar.
Gecemi aydýnlatan lamba gibi dolmuþlar.

Hangisine uzansam bana:" Durma gel!" diyor,
Sýyrýl dünya yükünden:" Nedir bu engel?" diyor.

Gönlüm yandý kavruldu hüznüm göðe savruldu;
Ölüm aþkla vuruldu özüm Sen’de duruldu.

Bizim daðlar dumanlý fýrtýnalý devamlý;
Hem hal olmayýn benle her an yüreðim gamlý!

Tövbemdir tek sermayem yaþayamam günahla.
Aþka ulaþmak gayem arzum günde bin ahla!

Ey nefsimin Haliki! Kainatin maliki!
Muradým kul olmaktýr; özden candan hakiki

Murat CANBOLAT


Sosyal Medyada Paylaşın: