Gitmekten bahsediyorum...

Gitmekten bahsediyordum
Bavullar dolusu gitmekten.
O kadar uzaða ki
Kendimi bile yitirmekten...
Gitmekten bahsediyordum
Aðýz dolusu otostopla
Parçalanmýþ ayakkabýlarla
Yürüye yorula gitmekten
Bahsediyordum.
Gidemiyorum belki henüz
Ama ’bir gün gitmeye’ hazýrým
Bir gün... Gelecekti / Gidecektim
Elimde bavulum, gözümde kilometreler
Rest çekecektim duraksamaya
Gitmekle kalmak arasýndaki düelloyu
En sonunda gururum kazanacaktý:
Gidecektim.
Gözlerim kuru, ne mutlu ne huzurlu
Gidecektim.
Ne acý olacaktý elimde
Ne de can yakan anýlar;
Gidecektim. Hazýrlanýyordum,
Yola çýkmadan önce birkaç hayalkýrýklýðý daha...
Bavulumu dolduruyordum;
Aldanýþlarla
Yanýlgýlarla
Yalanlarla (kendime söylediðim)
ve arzularla.
Gitmekten bahsediyordum.
Býrakamadýðým neydi peki?
Neden hemen þimdi çekip gidemiyordum?
Üstelik hazýrdým
Gidebilirdim; hemen, þimdi.
Gönlüme sindiremediklerim mi
Hayal gücümün beni her seferinde yenmesi mi
Neydi,
Kimdi paçalarýmý çekiþtiren çocuk?
Bacaklarýma sarýlýp gitme diyen kimdi?
Kimdi, kimdi gelecekteki gidiþimi sabote eden?
Ben. Ben. Ben!
Bahaneler sol yanýmda dursun,
Ben saða gideyim.
Olasýlýklar ve umutlar sol yanýmda dursun,
Ben saða gideyim.
Korkular, aldanýþlar sol yanýmda dursun,
Dursun ki ben gideyim.
Gidebileyim ama öyle aklým geri de kalmadan.
Yoksa zor deðil ki çekip gitmek,
Ben, gitmekten bahsediyorum;
aklým kalacaksa yani
Dizlerim titreyecekse,
Gözlerim bir seraba aldanacaksa
O zaman gitmek mi olurdu bu?
Olamaz, olmaz
Ve ben gitmekten bahsediyorum.
Her þeyden gitmekten,
Her duygudan ve anýdan kaçarcasýna...
Unuturcasýna, hiç tanýmamýþcasýna gitmekten
’Bahsediyorum.’
Ve bir gün, bir gün gideceðim.
Yolumda kimse duramayacak,
Yakýp yýkacaðým gerekirse,
Sesleri mesela
duymayacaðým,
ama en baþta,
Hissetmeyeceðim!
Sonra, sonradan piþman olmayacaðým.
Tereddütsüz, baþýmý ardýma çevirmeden
Emin adýmlarla yürüyeceðim yani.
Yani diyorum ki gideceðim, hem de öyle
Aklým geride kalmadan.
Ýnanmalýsýn, inanacaksýn,
Çünkü Gideceðim dedim!
Bir gün gideceðim.

Sosyal Medyada Paylaşın: