ANA

Burkulmaz mý ruhum, içim tökezlerse?
Önce sordum, sonra koptu bir feryat tenimden dudaklarýma doðru, tuttum!
Nefesimi tuttum.
Caným ne yandý ki sorma…
Elim, ayaðým kopsaydý ruhum yerine, eriseydi saçlarým, dökülseydi gözlerim yere ama…
Nafile; burkuldum.
Ola ki sorarlar diye öldüm, sonra onlar için yeniden doðdum.
Gerçi kim dönüp bakmýþtý yere?
Geçmiþ ya üstümden ordular
Geride kalan leyleðin telaþý gibiymiþ rüzgârlarý.
Bir anam vardý zaten gözleri gönlümde,
O da mecburdu, anaydý...
Bir ana ki topraktý tek vataný, baðrý baldan tatlý, buram buram çam çiçekleri kokardý.
Buharda yumuþamýþ taze ekmekler kadar diri hatrýmda konaklar þimdi,
Çiçekleri yataðý olsun.
O çok sevdiði papatyalar, benim yaptýðým gibi yalnýzlýðýyla bir býrakmayýn onu.
Ne yanmaz çizilmezdi caný…
Çýplak ayaklarýyla ardýmdan koþardý,
Baðýrýr haykýrýrdý adýmý da ben, adýmý yakýþtýramazdým yazmasýna, utanýrdým anamdan.
Dönüp, bakmazdým ardýma, yerini bilecekti!
Ben erkektim! Adamdým!
Hani taþý sýksam, suyu çýkmalýydý, öyle seslenemezdi kimse ardýmdan!
Yürüdüm mü çiçekler solmalý
Haykýrdým mý Ay ürkmeliydi!
Sonra burkuldum, çok sonraydý o göremedi.
Pabuçlarýma nüksetti hastalýk
Rugan oldu patiklerim.
Yürürüm þimdi asfaltta, ruganlar vurur ayaðýmý, tabanlarým su toplar ama umursamam büyüdüm ben.
Anamýn sesi yoktur artýk ardýmda.
Çiçeklerini serdi o yoluma ama
Anlamadým ben anlamam da.
Benim gözüm kapalýydý hem;
Ben büyük adam olacaktým, küçücük çiçekler nasýl yapsýndý ana?
Þimdi þehirdeyim, sen yine uzaktasýn.
Selam olsun ruhuna, çayýra çimene selam olsun, sazlýklara, Ay’a selam olsun,
Selamým seninle olsun, mezarýn uzakta gelemem anla,
Bakamam çiçeklere, korkarým ana.
Burktular beni, bir kere tökezledi ruhum, artýk hissetmez gelen darbeleri.
Ben de yandým ya, yakarým þimdi dinlemem vicdanýmýn sesini.
Bundan gayri yürüyebilene, hele bir de bu yolda yanýmda yürüyeceklere
Bana helal etmediðin sütün, helal olsun ana.

Sosyal Medyada Paylaşın: