Merhaba, Ben vazgeçtiðin adam Vazgeçemediðim kadýným Bak yine ben Yine klasik satýrlarým, kanayan yüreðim Kimsesiz yokluðun Hangi dudaklarýn tadýna bakarken okursun bunlarý, bilmiyorum
Ama özledim seni Ýki gece Tam iki gece oldu sana yazmayalý Sesini duymayalý ise Seneler, asýrlar
Gözlerini görmeyeli Çok ölümler geçti Çok þehirler
Bir ben kaldým Ben, vazgeçtiðin adam!
Vazgeçemediðim kadýn En çok neyi özledim biliyor musun? Çocukça kavgalarýmýzdan sonra Daha dudaklarýmý kýpýrdatmadan Canýný ömrüme býrakýrcasýna sarýlýp ’bende’ demeni
Gittiðin günü hiç özlemedim Sevgilim ; Kanayan bileklerimi sarmak kolay, kolay da Ya yokluðunu? kimse kapatamaz Varlýðýndan baþka
Þimdi ; sadece ben deðil Ýçtiðimiz çay Dinlediðimiz þarkýlar Söz verdiðimiz mekanlar da sensiz Vazgeçemediðim Kadýným ... Hiç hoþ karþýlanmýyorum tek baþýma Sadece ben hiç bir anlam taþýmýyorum yani Adýnýn yanýnda adým Ömrümün yanýnda ömrüm Parmaklarýnýn arasýnda parmaklarým Olmadýðý sürece, çok mutsuzum
Dön! Bu gece isminle sabahladýðým Son gece olsun ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Yücel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.