sen yoktun şila

maviler düþtü yeryüzüne
sen yoktun þila

dört duvar arasýnda yudumluyorum sensizliði
bir masal büyüyor daðlarýn yýkýlýþlarýna
yakýyor kendini baðrýmdan çýkardýðým þiir


kanatlandý kýrlangýçlar
kulaðýma bir þeyler fýsýldarcasýna
dudaðýmdan hiç düþmeyen yokluðun
sarýyor içimin coðrafyalarýný þila

Umudun serin sularýnda
bilinmeyen bir ses yankýlandý
ses, sessiz

Gürül gürül akan ýrmak donuyor
kaný çekildi sevdanýn þila
üþüdü ýrmak

Haylazlaþan vedalar yalnýzlýðýn dibinden yürüdü
ben ýþýðýna yürürken þila

bakýþlarýnda gecikmeden gel çaðrýsý ezilirken
yokluðun karanlýk bir kuyuydu
gebere bildiðimce ’susuyorum’ sana
kayboluþuna tanýk ol þila ...
Sosyal Medyada Paylaşın:

erhan güneş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Janya siyahın içinde yarım yamalık bir beyaz ÇUKUR nasırlı bir ömür'ün infazı ADRESİ BELLİ OLMAYAN UMUTLAR bir avuç dertli yürek karanlığın düşüncesi hayalim yok SEN GÜZEL KAL boynu bükük kuşlar