Tanrýnýn idam sehpasýnda ölümü bekleyen çocukluðumu gördüm az önce.. Yitirilmiþ hayallerimi sordum, Büyümüþ bedenine aldýrmadan aðlamaklý sesi ile kaldýrdý baþýný Aþk dedi, sustuðunu unutarak yineledi; ask bilmediðim bir oyunun hep mýzýkçýlýk.yapan çocuðuydu. Sen o çocuðun þýmarýk sözlerinde gizli özlemdin. Bunu kendine itiraf edemeyen,bir hýrsýzýn son günahý kadar kötüye giden aþksýn iste. Sessizliðini izlemekteyim, Gururun sana yanlýþ yol gösteren pusula ve sen inadýnýn izinde hapsolmuþ kölenin gözyaþý gibi masum da deðilsin. Ne hayat kadar adilsiz ne yasamak kadar ucuz bu roman.. Sen seni görmeyecek kör katilin býraktýðý delilsin. Ki Seni seviyorum bu bir intihar kadar anlamsýz olmamalý cinayet damgasýný vursun gözlerin..
Elif Yýlmaz 13.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.