kaos içinde
nebuloz bulutlardan doðduk biz
patlayýnca çekirdeði evrenin,
na dünya vardý ne ay ne de yýldýz?!
adý yoktu günlerin
adý yoktu insanýn
adý yoktu hayvanatýn
nebatatatýn, insanatýn
adý yoktu...
anlam, akýl, fikir, zikir
her þey maddeden doðdu
varlýk yokluk, cennet cehennem
beynimizdeki kir!
bak þu daðlara
yýlda yarým santim yükseliyor hâlâ
hiçbir þey durmuyor yerli yerinde
evren her an, her saniye
düþlerin gibi hareket halinde!
su dönüyor, rüzgâr dönüyor
gün dönüyor ay dönüyor
yýl dönüyor; ne kaldý ki dönmeyen
yanýp yanýp sönmeyen?!
ey akýllý insan(!)
günün dünden farký ne;
sen aklýný hâlâ üstün san!
kimi halý dokur , kimi kilim
yetmez mi dokuduðun
üfleyip üfleyip okuduðun;
aynýnýn tekrarý deðil oysa
bilinmeyeni keþiftir bilim!
olta saldým deryaya
daldým büyük rüyaya
aklý olan sakýnsýn
akýlsýzlar takýlsýn!
bir iz kalsýn;
yaþadýðýma dair benden/iz;
yine günlerden Cuma,
hoþuna gitmedi mi vaiz ?!
Þaban AKTAÞ
04.12.2015