AKIP GİDİYOR ZAMAN
Ýstekler hiç bitmiyor bazen doymuyor insan
Bazen de hiç duymuyor
Görmüyor görmek mi istemiyor insan, gözler kýzarsa da
Utanmýyor utanmak ta istemiyor
Ýnsanlýk nerede
Son perdesi mi oynanýyor hayatýn
Sevgi olmuyor gönül doymuyor
Öyle bir dünya ki bitmez tükenmez
Ýhtiraslar her þeyi bitiriyor
Gözyaþlarýnda eriyor zaman
Duygular kemikleþiyor adeta, geçmese zaman
Kaskatý oluyorsun bazen
Duygusuz ve düþüncesiz hareket etmek istersin
Kazancýn hiç bitmeyecekmiþ gibi davranýrsýn
Devamý gelecekmiþ gibi
Tutmak istiyorum ama hýzla ilerliyor zaman
Nereye kadar bitmiyor bilinmeyene doðru kayýyor
Tutsak yüreðimle bir yeni sevgi seline kapýlýr gönlüm
Ben yine oturuyorum o koltuða
Ýlerliyorum yine, sular seller gibi, meçhule giden o gemide
Bir gün yeter diyecek elbet
Bitecek istekler arzular aþklar ve tutkular deðil mi
Ýþte yaþanmýþ ve yaþayacaklarýmýz hala tükenmedi
Gidiyor zaman hýzlý tren gibi, ardýnda toz duman býrakmadan
Dilerim yaþam sona ermesin, o hýzla gitsin bu umut yolu
Hala AKIP GÝDÝYOR ZAMAN...
Behçet Bük 1142/3.12.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.